فعل : انجام دادن کار یا روی دادن حالتی دریک زمان مشخص را فعل می گویند .
در دوره راهنمایی با چند نوع فعل آشنا می شوید :
فعل ماضی : بر انجام دادن کار یا روی دادن حالتی در زمان گذشته اطلاق می شود .
مانند : کَتَبَ ...... نوشت
فعل مضارع : برانجام دادن کار یا روی دادن حالتی در زمان حال اطلاق می شود .
مانند: یَکتُبُ ...... می نویسد
فعل مستقبل : بر انجام دادن کار یا روی دادن حالتی در زمان آینده اطلاق می شود .
مانند : سَیَکتُبُ و سَوفَ یَکتُبُ ........ خواهد نوشت
فعل امر : انجام دادن کار یا روی دادن حالتی را از شخص مورد نظر درخواست می کند یا دستور می دهد.
مانند: اُکتُب ....... بنویس
فعل نهی : بر بازداشتن کسی از کاری دلالت دارد .
مانند : لا تَذهَبوُا ...... نروید
فعل ماضی منفی (نفی ماضی) : عدم انجام کار در زمان گذشته را نشان می دهد.
مانند: ما سَجَدتُم ....... سجده نکردند
فعل مضارع منفی (نفی مضارع) : عدم انجام کار در زمان حال را نشان می دهد .
مانند : لا تَخرُجانِ ....... خارج نمی شوند
اسم اشاره
مذکر
هذا (اسم اشاره به نزدیک) مانند : هذا صِراطٌ مستقیمٌ.
ذلک (اسم اشاره به دور) مانند : ذلک فَضْلُ الله .
مؤنث
هذه (اسم اشاره به نزدیک ) مانند : لا تَقْرَبا هذه الشَّجَرة .
تلک (اسم اشاره به دور ) مانند : تلک الْجَنَّة ُ .... .
اسم اشاره مثنی:
الف) مذکر :
هذان ِ - هذین ِ مانند: هذان ِ طالبان ِ . هذین ِ طالبَین ِ
ب) مؤنث :
هاتان ِ – هاتَین ِ مانند: هاتان طاِلبَتان ِ . هاتَین ِ طالِبَتَین ِ
اسم اشاره جمع :
الف ) نزدیک – هؤلاء
ب ) دور – اولئک
کلمات پرسشی:
هَل = آیا ؟ ¬ هل انتم مسلمون ؟
ما = چه چیزی ؟ ¬ ما هذا ؟
مَن = که، چه کسی ؟ ¬ مَنْ المُؤمِنُ؟
أین = کجا ¬ أین بقیّة الله ؟
کلمات جواب:
در جواب پرسش هایی که با «هل» آغاز می شوند:
نَعَم – لا
در جواب پرسش هایی که با «أینَ» آغاز می شوند.
تَحتَ – فَوقَ – جَنْب – أمام – خَلْف – عَلی – فِی
کلمه:
الف ) اسم : برای معرفی اشیاء و اشخاص به کار می رود.
مانند : علی ، حسن
ب ) فعل: دارای زمان و مفهوم انجام کار یا داشتن حالت است.
مانند : ذَهَبَ، کَتَبَ
ج ) حرف: حرفها غالباً همراه اسم یا فعل بکار می روند.
مانند: فی الصَفِ، عَلی المِنضَدَةِ.
علامت اسم:
الف ) ال ¬ مانند : خَلَقَ اللّهُ السّماواتِ و الارْضَ بالْحَقّ
ب ) تنوین ¬ مانند : هذا کِتابٌ مُصَدِقٌ .
اسم:
الف) مفرد : اسمهایی که برای یک نفر یا یک چیز به کار می رود.
مانند : طالب - مؤمن - شاکر
ب ) مثنی : اسمهایی که برای دو نفر یا دو چیز به کار می رود، که برای مثنی کردن از علامت «ان ِ» یا «یْن ِ» استفاده می کنیم.
مانند : صدیقان ِ مُسْلِمَیْن ِ
ج) جمع : اسمهایی که برای چند نفر یا چند چیز به کار می رود، که برای جمع کردن از علامت «ونَ» یا «ینَ» یا «ات» استفاده می کنیم.
مانند : المومنونَ – المؤمنینَ – المؤمنات
اسمهای جمع :
الف ) جمع مذکر سالم: اسمهایی که با علامت «ونَ» و «ینَ» بسته می شوند، فقط برای مذکر به کار می روند.
مانند : المؤمنون َ – المؤمنین َ
ب ) جمع مؤنث سالم: اسمهایی که با «ات» جمه بسته می شوند، غالباً برای مؤنث (انسان و غیرانسان) به کار می روند.
مانند : المؤمنات
ج ) جمع مکسر: با تغییر دادن حروف و حرکات اسم مفرد، جمع مکسر ایجاد می شود (انسان و غیر انسان).
مانند: تلامیذ
